Historyczny Półmaraton na własnych śmieciach ze zrozumiałych powodów miał być głównym startem długiego weekendu. Biegu w Szczecinie, który zaplanowano na sobotę, 2. maja, a więc dzień przed gryfińską imprezą początkowo w ogóle nie brałem pod uwagę. Zmiana planów nastąpiła po opublikowaniu trasy biegu transgranicznego i jej przetestowaniu.
Dwa biegi treningowe pokazały, że o biciu życiówki na dystansie połówki mogę raczej zapomnieć. Na trasie znalazł się ostry podbieg w samym Mescherin, co w połączeniu ze stałymi podbiegami na trasie sprawia, że za Chiny nie da się utrzymać tempa wymaganego do złamania tego czy tamtego ;) W takiej sytuacji, chcą się sprawdzić przed czekającym mnie już 16. maja Maratonie w Kliniskach postanowiłem polecieć dyszkę na atestowanej trasie w Szczecinie.
Na starcie ustawiłem się w miarę wysoko, bo z doświadczenia już wiem, że nie jeden ze słabszym czasem pcha się na czoło, by później padać po 300-400 m i blokując innych. Nie inaczej było i tym razem... Próby obiegania takich gości zawsze podnoszą mi ciśnienie ;)
Na trasie próbowałem trzymać wysokie tempo, choć nie było łatwo. Dwa podbiegi na trasie, duże fragmenty z kostką brukową i momentami przeciwny wiatr sprawił, że na tych właśnie odcinkach tempo spadało. Sprawy nie ułatwiał także brak ekipy, która by leciała na podobny czas. Krótko: nie było się za kim schować przy wietrze, nie miał kto mnie pociągnąć - od początku do końca cała robota spoczywała na mnie.
Wypadając po raz ostatni na Jasne Błonia byłem już wypompowany. Wiedziałem, że życiówka będzie, a tylko od każdego mocniejszego ruchu ramionami i nogami właśnie teraz zależeć będzie ile urwę z poprzedniej.
Finisz był iście sprinterski, a to dzięki spikerowi - Jarkowi Marendziakowi - który, zarzucił tekstem o zbliżającej się grupie (czyli m.in. o mnie), która ma jeszcze szansę złamać 41 min.
Meta, medal, rzut oka na zegarek i jest! Ostatnie historie z Garminem jeszcze nie pozwalały się do końca cieszyć z życiówki, ale po komunikacie z biegu wszytko było już jasne: 40:27! :)
